Een paar dagen terug begeleide ik een meditatie waarin ik de vraag stelde ‘wat wil je?’

Wat wil jij nou echt, wat is jouw diepste wens of verlangen? Als ik die vraag in mezelf laat landen blijft het opvallend stil, alsof het van binnen hapert.
Ik vind het een beetje een enge vraag, omdat ik weet dat als ik het antwoord werkelijk uitnodig er te zijn, ik me ook geroepen voel hieraan gehoor te geven. En dat betekent dat er een proces in beweging komt die mij op de een of andere manier uit de comfortzone van mijn vertrouwde leven zal brengen.  Mijn verlangen zal mij zonder pardon in het onbekende laten dobberen. Dat is bij vlagen op z’n minst ongemakkelijk. Ik heb het al talloze malen meegemaakt.
En toch, als ik de vraag meedraag in mezelf lost de hapering op en komt het antwoord omhooggedreven, soms direct, meestal op een onverwacht moment.
En dan ga ik, want het tegenhouden van mijn verlangen ten gunste van het comfort om alles bij het oude te laten brengt stilstand en sleur. Het leven verliest op gegeven moment zijn kleurrijkheid, ook dat ken ik.
‘Weet wat je wenst’, wordt er wel gezegd, dat vind ik altijd een beetje cynisch klinken. Maar er schuilt ook iets moois in dat ik versta als ‘ga zorgvuldig met je verlangen om’.

De uitnodiging in de vraag om contact te maken met wat er nu echt toe doet verbind je met wie je in wezen bent.
Het herkennen van je essentie en dit handen en voeten geven in het leven van alledag is in deze tijd in toenemende mate een belangrijk, ja zelfs noodzakelijk aspect in het leven van vele mensen.
Het wordt vaak niet alleen ervaren als een individuele noodzaak – de aarde en de wereld roepen om het losbreken uit het veelal vernietigende comfort van het oude bekende, en het inslaan van nieuwe wegen die zorg dragen voor de aarde en alle levende wezens die haar bevolken.
Hiermee bedoel ik overigens helemaal niet dat we allemaal wereldverbeteraars moeten zijn.
Maar wel dat ieder van ons ertoe doet, en dat we ook allemaal, echt allemaal, ergens goed in zijn. Dat zijn we op voorhand, want dit ligt in ons wezen besloten, we zijn ermee geboren.

Jezelf te leren kennen geeft je de mogelijkheid het beste in jou op een eigen manier naar buiten te brengen. Je raakt gaandeweg meer en meer verbonden met je bestemming.  Je geeft je leven op jouw manier (en in samenspel met de omstandigheden) richting. Dit vermogen is ongelooflijk kostbaar. Hiermee geef je je leven betekenis, en ga je zin voelen.
En dit is niet afhankelijk van werk of carrière. Wie jij bent kan op elk moment en in elke situatie tot uitdrukking komen.
‘Wat wil je?’ gaat ook vaak over dagelijkse dingen. Misschien neem je je voor om je irritatie niet te uiten als iets niet gaat zoals je wilt, of oefen je een dag in samen doen, misschien besluit je een week lang jezelf te waarderen voor wat je doet, neem je iets over van een ander die zich moe voelt of geef je jezelf een dag vrij omdat jij zo moe bent. Het enige dat je hoeft te doen is even stil zijn en te luisteren naar binnen. Je wezen fluistert altijd het antwoord. En blijft dat doen, ook als je je belofte al duizend keer hebt verbroken.